چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسي زهد و جلوههاي عيني آن از نوع توصيفي، تحليلي است که براي پاسخ به سؤالات زير طراحي شده است؛ نخست اينکه حقيقت زهد چيست؟ و ديگر اينکه جلوه-هاي عيني آن در اخلاق فردي، اجتماعي و سياسي چه چيزهايي ميباشند؟ در پاسخ به سؤال اول گفته ميشود زهد به معناي بيرغبتي به دنيا و اکتفا کردن به آن به اندازه ضرورت ميباشد؛ و مقصود از جلوههاي عيني زهد در اخلاق فردي، عينيت بخشيدن به همين معنا ميباشد، بهگونهای که زهد در تمام جوانب زندگي فرد قابل مشاهده شود، اين زهد در اخلاق فردي ميتواند در عرصههاي مختلفي مانند دنیاگریزی، آزادي از بند اسارتهاي مادي، زهد در خوراک و پوشاک و زهد در بهرهمند شدن از خوشیها و لذات تجلي کند. در رابطه با جلوههاي عيني زهد در اخلاق اجتماعي مهمترین محورهاي شناخته شده، پرهيز از زهد فروشي در برخورد با مردم، حفظ کرامت انساني، حضور فعال در عرصه اجتماع و یاریرسانی به نيازمندان تحت عنوان گشادهدستی و مواسات مي-باشد. زهد در اخلاق سياسي نيز داراي جلوههايي همچون ساده زيستي، عدالت محوري، زهد در جاهطلبی و همدردي با اقشار ضعيف مردم ميباشد. بهصورت عمده جلوههاي عيني زهد، اعمال و رفتاري هستند که بر پايه تفکر زهد منشانه از پيشوايان دين صادر شدهاند.