چکیده:
پس از انقلاب اسلامی ایران، تشیع كانون توجّه شرق شناسان شد و آنان به «تحلیل تاریخی عقاید شیعه» پرداختند. رویکرد یادشده باعث شد که برخی معتقدین به تشیع - به پیروی از شرق شناسان - مدّعی تحوّل تاریخی تفكّر شیعی حتی در اصلی‌ترین مبانی اعتقادی آن شده‌اند. نمونه‌ای از این نگاه، در كتاب مكتب در فرایند تكامل؛ نظری بر تطوّر مبانی فكری تشیع در سه قرن نخستین؛ نگاشته سید حسین مدرّسی طباطبایی انعكاس یافته است. نویسنده در مقاله حاضر، سعی می‌کند با ارائه گزارشی از تاریخ تطور اندیشه امامیه - بدون پرداختن به بحث‌های هنجاری و کلامی ـ تا حدی غبار از چهره آن بزداید. وی در راستای این هدف، ملاحظاتی در خصوص اندیشه دکتر مدرسی طباطبایی در باب مفوضه ارائه می‌دهد؛ در ملاحظه اول به تلقی متقدمان امامیه از مفهوم تفویض اشاره‌کرده است؛ در ملاحظه دوم، افزون‌تر و عمیق‌تر به این مسئله می‌پردازد؛ در ملاحظه سوم، سوءتفاهم تاریخی درباره عقیده مفضّل بن عمر جعفی (در خصوص مسئله تفویض) را مورد کنکاش قرار می‌دهد و در ملاحظه چهارم با ارائه برساخته‌های مفوّضه در سده‌های نخست هجری، مقاله را به پایان می‌رساند.
pdf دانلود مقاله ملاحظاتی درباره گفتمان تفویض در نخستین سده‌های اسلامی (395 KB)
