چکیده
از مسائل چالش برانگيز در جامعه ما، الگوگيري از اسوه‌هاي ديني است كه معتقدان و منتقداني دارد. مشكل اساسي در اين مسأله، تفاوت زماني اسوه‌هاي ديني با ما است. اين نوشتار، معتقد است با تكيه بر «معاصرسازي» مي‌توان اين مشكل راچاره كرد. با معاصرسازي، هم پيروي ازسبك اسوه‌هاي ديني تأمين مي‌شود و هم اقتضائات زمان لحاظ مي‌شود. اين امر در دو مرحله بايد مورد توجه قرار گيرد: يكي پژوهش و ديگري گزارش. در مرحله پژوهش دو نكته بايد مورد توجه قرار گيرد: يكي اينكه سيره‌پژوهي بايد شكل پژوهش ناظر به زندگي يا پژوهش زندگي محور سامان يابد، نه پژوهش در خلأ. نكته ديگر اينكه سيره پژوهي بايد رويكرد موضوعي داشته باشد، نه معصومي. در مرحله گزارش نيز چند نكته بايد مورد توجه قرار گيرد: يكي رويكرد تبييني در گزارش‌گري كه در آن از تحكم و توصيه صرف پرهيز شده و نقش هر كدام از اصول سيره در زندگي تبيين مي‌شود، ديگري رويكرد كاربردي كه صرفاً به بيان اصول بسنده نكرده و مصداق‌ها و موارد اصول را در زندگي امروز نشان مي‌دهد و سوم، رويكرد نظام‌مند در ارائه است كه در آن از ارائه اصول به شكل پراكنده پرهيز شده و آنها در يك نظام مشخص، متناسب با نياز زندگي اطراحي شده و ارائه مي‌شوند.
