چکیده:
هبه به معناي اعم عبارت است ازاينكه شخصي چيـزي از مـال خـود را به صورت مجاني و بدون عوض بـه غيـر تمليـك كنـد و بـه معنـاي اخـص قيدهايي دارد كه شامل هر بخششي نمي‌شـود. قانونگـذار مـواد 795 تـا 807 قانون مدني را به عقد هبه اختصاص داده است. هبـه از عقـود معـين و داراي شرايط خاص انعقاد است. در آيه 4 سوره نساء از مهريه زن به نحله تعبير شـده اسـت؛ در بنـد ب تبصره 6 ماده واحده طلاق، حق جديدي به عنوان نحله (بخشش) براي زوجه مطلقه پيش بيني شده كه تا تصويب اين قانون، در ايران سابقه تقنـين نداشـته است ونحله نيز در اصطلاح به معناي هبه وهديه از روي طيب نفس ميباشد. با توجه به ماهيت هبه، آيا ماهيت مهريه و نحله با هبه يكسان است؟ ماهيت مهريه در فقه و حقوق اختلافي اسـت و از 5 ديـدگاه مختلـف، يكي از آنها مستندا به آيه 4 سوره نساء مهريه را هديه دانسته اسـت، بـه نظـر ميرسد در صورت پذيرش اين نظريه، مهريه و يا حداقل مهرالمسمي شـرايط و ويژگيهاي هبه را داشته باشد، اما در رابطه با نحله (بخـشش) كـه در مـاده واحده مربوط به طلاق ذكر شده است، با توجه به اين كه خطاب قانونگذار به دادگاه ميباشد و در اين بند از رضايت زوج به عنوان مهم ترين ويژگـي هبـه كه ارادي بودن آن است ذكري نشده است، نميتوان آنرا هبه به معناي اخـص قانوني دانست، ولي با توجه به اينكـه قانونگـذار صـراحتاً ايـن حقـوق مـالي زوجه مطلقه را نحله (بخشش) ناميده است به ناچار بايد آن را به عنوان يـك هبه (بخشش) اجباري پذيرفت.

pdf دانلود مقاله بررسي ماهيت حقوقي نحله (161 KB)

نوشتن دیدگاه