چکیده:
بر اساس بردشت بدوي از برخي آيات قرآن، اين کتاب با شاعران برخوردي منفي نموده و آنان را- اگر با ايمان و درست کار نباشند - مورد نکوهش قرار داده است.
از سوي ديگر، در سخن و سيره پيشوايان دين در پيوند با موضوع شعر و شاعري، به نصوص و گزارش هايي برمي خوريم که به حسب ظاهر، متعارض و ناسازگار به نظر مي رسند؛ زيرا برخي از آن ها، اين کار را مورد نکوهش قرار داده و پاره اي ديگر آن را بي اشکال دانسته اند و حتي گاه، مورد تشويق قرار داده اند.
مقاله پيش رو با بررسي آيات و روايات ياد شده، در پي تبيين اين نکته است که هيچ يک از فرازهاي قرآني و روايي در صدد تخطئه و نکوهش اصل اين کار نيست و روايات به ظاهر ناسازگار نيز با توجه به اين که ناظر به گوناگوني محتواي شعر و نيز شرايط و موقعيت هاي مختلف هستند، با هم سازگار و قابل جمع مي باشند و به احکام متفاوت و متناسب با وضعيت هاي مختلف اشاره دارند.
كليد واژه: شعر، شاعران، قرآن، روايات، اهل بيت (ع)
