بخشی از مقاله:
"شیخ لطف الله و رساله اعتکافیه رسول جعفریان یکی از دیونی که مردم ایران به شیعیان لبنان و یا به عبارت دیگر به منطقه جبل عامل دارند،نقش گسترده عالمان شیعه آن دیار،در ایران عهد صفوی است. (7) وی آورده است که شیخ لطف الله به وجوب عینی نماز جمعه اعتقاد داشته و مرتب در مسجد خود آن را اقامه می‌کرده است. یکی آنکه چرا اعتکاف را در مسجد شاه که جدیدا ساخته شده،برقرار نموده،دوم آنکه چرا در دهه آخر ماه رمضان،سوم آنکه چرا برای اعتکاف قبه زده و چهارم چرا در شبهای اعتکاف،احیاء دارد؟ مؤلف ابتداء با نثری مسجع و عباراتی ادیبانه مستشکل را مورد حمله قرار داده و از او خواسته است تا در این گونه مسایل به امثال وی که آشنای به حدیثند و از خاندانی اصیل و صاحب کمالند و«قرناعن قرن»از «قدیم الزمان الی الآن»اهل دانش‌اند،رجوع کند. شیخ تاکید دارد که اصولا سؤال درباره مساجد بغداد بوده و روشن است که وجه عدل نمی‌توانسته ارتباطی با امام معصوم برای اقامه نماز در آن مساجد داشته باشد. از لحن مؤلف آشکار است که معترض بر وی یک نفر بوده و با استناد به آراء متقدمان که نوعا در همان مساجد اربعه اعتکاف را جایز می‌شمرده‌اند،به شیخ لطف الله حمله می‌کرده است. شیخ او را در این باره که«جدید»بودن مسجد را مطرح کرده مورد اشکال قرار داده که جدید و قدیم چه فرقی دارد و چه تاثیر در حکم مسأله اعتکاف می‌گذارد،به علاوه مسجد جامع و یا اعظم در شهر ممکن است،متعدد باشد."
کلید واژه ها
اعتکاف ، شیخ لطف‌الله و رساله اعتکافیه ، مسجد ، مسجد جامع ، شیعه ، امام
