چکیده:
احمد بن حسين بن عبيدالله غضائري معروف به ابن غضائري (در گذشته در نيمه نخست قرن پنجم ق)، براي شناسانيدن رجال و راويان متهم، بد نام، ضعيف و ناموثق در قلمرو حديث شيعه، كتاب الضعفاء و المذمومين مشهور به رجال ابن الغضائري را تأليف نموده است. از قرن هفتم هجري – پس از به صحنه آمدن كتاب – صاحب نظران و رجال شناسان شيعه درباره (ابن غضائري) وكتاب الضعفاء ديدگاههاي مختلفي را مطرح نموده اند. در دوره معاصر، شيخ آقا بزرگ تهراني و آيه الله خويي به سبب وثاقت و جلالت قدر ابن غضائري، انتساب كتاب الضعفاء را به وي نپذيرفته اند و استدلال نموده اند امكان ندارد ابن غضائري كتابي را تأليف نمايد كه در آن رجال و راويان زيادي ازشيعه تضعيف شوند. نگارنده، با عنايت به آراء اهل فن، جوانب مختلف ديدگاه اين دو صاحب نظر را نخست طرح و معرفي و سپس نقد و بررسي نموده و دليل مخالف و مناقض ديدگاه مزبور را در كلام و رويكرد آيه الله خويي يافته و نشان داده است.
كليد واژه: كتاب الضعفاء ، ابن غضائري ، بررسي و نقد ، نسبت تأليف
