چکیده:
اگر بحران را زمان «خطر» یا «نگرانی» تعریف کرده و آن را وضعیتی بدانیم که خارج شدن از آن مشکل است، بدون تردید فضای دهه 60 هجری قمری از بحرانی‌ترین برهه‌های تاریخ است و مدیریت این بحران، مدل و برنامه جامعی می‌طلبید که در آن بهترین بینش‌ها و روش‌های اداره و کنترل بحران لحاظ می‌شد که ما این برنامه را راهبردشناسی مدیریت بحران می‌نامیم. بدیهی است در این برنامه ابتدا باید موارد بحران شناسایی و سپس، با ترسیم اهداف موردنظر، شیوه‌ها و رویکردهای مقتضی اتخاذ شود. از مهم‌ترین بحران‌های آن عصر می‌توان به 1) بحران معرفتی و عقیدتی؛ 2) بحران رفتاری و اخلاقی و 3) بحران روحی و روانی اشاره نمود. از سوی دیگر، در سیره زینب کبری (س)، سه رویکرد راهبردی، قابل استنباط و استخراج است که بحران‌های پیش‌گفته را هدف قرار داده است: 1) رویکرد تخریبی و تحقیری با هدف رسوایی یزیدیان و بنی‌امیه؛ 2) رویکرد تنذیری و تنبیهی با هدف بیداری مردم و تثبیت و تبیین ماهیت قیام حسین (ع)؛ 3) رویکرد تسکینی و دفاعی با هدف کاهش آلام روحی و روانی و حفاظت از قافله حسینی. همچنین، این مقاله به عوامل بنیادین مدیریت بحران در سیره زینب کبری (س) از چهار حیث 1) مبدأ شناختی 2) هستی شناختی 3) راهکار شناختی 4) شخصیت شناختی اشاره نموده است.

pdf دانلود مقاله راهبردشناسی مدیریت بحران در سیره زینب کبری (س) (358 KB)

نوشتن دیدگاه