چکیده
مخنفبنسلیم ازدی یکی از یاران حضرت علی(ع) در دوران خلافت آن بزرگوار بود؛ او باوجود داشتن گرایشهای شیعی و مناصبی که در دولت علوی داشته، تبعیت همهجانبه نداشت. هدف از این مقاله، کنکاش این مسئله است که چرا وی در زمانی تابع امام(ع) و زمانی نیز به فرمانهای آن حضرت بیاعتنا بود یا از نبردهای زمان آن حضرت اظهار نارضایتی میکرد. فرضیه پژوهش آن است که تضاد بین دو حس درونی مخنفبنسلیم، شامل تمایلات مذهبی و تعصب قبیلهای، علت تصمیمگیریهای متفاوت وی بوده است. در این مقاله با استناد به سخنان و خطب و عملکرد خود مخنف این موضوع به روش توصیفیتحلیلی بررسی شده است. براساس یافتههای این پژوهش، مخنف در جمل از هواخواهان جدی حضرت امیر(ع) بود و بههمراه برادرانش، به درخواست کمک امام لبیک گفت؛ اما پس از مشاهده درگیریهای دنبالهدار در صفین و کشتهشدن همقبیلهایهای خود، تحتﺗﺄثیر عصبیت قبیلهای، آن شور و همت دوران اولیه خلافت خلافت امامعلی(ع) را ادامه نداد و تاحدودی موضعی انفعالی گرفت. به همین علت در جریان حکمیت نیز جزو سردارانی نبود که مُصّر بودند نبرد را ادامه دهند. پس از صفین نیز در مواقعی از دستورات امامعلی(ع) تبعیت میکرد که با هواخواهی از افراد قبیلهاش تعارضی نداشته باشد؛ البته حس هواخواهی از اهلبیت(ع) همواره تا زمان مرگ در وی وجود داشت. چنانکه در سال 61ق، برخلاف برادرش، به یاری حسینبنعلی(ع) نشتافت؛ اما در سال 64ق، به خونخواهی امامحسین(ع) همراه توابین قیام کرد و در عینالورده کشته شد.
کلیدواژهها
مخنفبنسلیم؛ جمل؛ صفین؛ غارات؛ ابیمخنف
دانلود مقاله مخنف بن سلیم ازدی؛ تقابل تعصب قبیلهای و گرایشهای شیعی
مخنف بن سلیم ازدی؛ تقابل تعصب قبیلهای و گرایشهای شیعی
- نویسنده مقاله: علی اکبر عباسی
- منتشر شده در: پژوهش های تاريخی
- رتبه مقاله: علمی-پژوهشی
- سال،شماره: دوره 9، شماره 2 - شماره پیاپی 34، تابستان 1396
- نوشته شده توسط علی اکبر عباسی
- دسته: مقالات