چکیده:

فال در لغت به معني طالع، بخت، شگون، اختر، پيش بيني و عاقبت گويي آمده است. علم فال علمي است كه به وسيله آن برخي از حوادث آينده دانسته مي شود و اين كار با گشودن قرآن كريم يا كتب بزرگان مانند ديوان حافظ و مثنوي مولوي و نظاير آن انجام مي پذيرد.
استخاره نيز مانند فال به وسيله قرآن كريم و تسبيح صورت مي گيرد و در فرهنگ عرب تفال و تطير سابقه اي كهن دارد . ايرانيان به فال نيك مرواو به فال بد مرغوا مي گفتند. از انواع فال، فال قهوه، فال نخود، فال ورق و ديگر فالها در خور ذكر است. در برخي از منابع به سابقه تاريخي بعضي فالها اشاره گرديده كه در اين مقاله به نقل يكي دو مورد بسنده شده است.

كليد واژه: فال، تفال، استخاره، قرآن، ديوان حافظ

  دانلود مقاله مروري بر سابقه تفاول و تطير و بازتاب آن در برخي تواريخ و متون ادب فارسي

نوشتن دیدگاه