چکیده:
اين مقاله در شش محور سامان يافته است. در محور اول به ادله تقليد پرداخته شده و نويسنده، ارتکاز عقلا و روايات را به عنوان ادله جواز تقليد مطرح کرده، سپس به طرح و رد ادله عدم جواز تقليد پرداخته است. محور دوم به اين موضوع مي پردازد که آيا کسي که داراي ملکه استنباط است مي تواند استنباط نکند و از ديگري تقليد کند. نويسنده معتقد است که تقليد در بعضي از فروض، براي او جايز است. محور سوم درباره مجتهد متجزي است، نويسنده هر چند عمل متجزي به فتواي خودش را با حفظ شرايط جايز دانسته اما حصول شرايط را براي او دشوار مي داند. در محور چهارم به وظيفه مجتهد غير اعلم پرداخته و افتاء غير اعلم را جايز مي داند. در محور پنجم، بررسي شده که چگونه احکام ظاهري که شرايطش فقط براي فقيه حاصل مي شود، در حق مقلد منجز خواهد بود. محور ششم به موضوع اجزاي فتواي سابق از قضا و اعاده مي پردازد.
كليد واژه: تقليد، اجتهاد، حکم ظاهري، حکم واقعي، افتا، سيره عقلا، مجتهد متجزي، اجزا، ارتکاز عقلا
