چکیده:
ابن غضائری رجالشناس بزرگ قرن پنجم که معاصر با رجالشناسان بزرگی همچون نجاشی و شیخ طوسی بوده و علاوه بر همدرسی با ایشان در مجلس درس پدر، سمت استادی بر نجاشی را نیز داشته است، بهواسطۀ تألیف کتاب الضعفا و جرح برخی از رجال مشهور به وثاقت، غالباً نامش قرین با جرح شتابزده و بهدور از انصاف شده است. منتقدان وی دیدگاه خاص وی در موضوع غلو را در اتهام راویان به غلو و جعل حدیث دخیل دانستهاند. این مقاله سعی دارد با واکاوی اندیشۀ ابن غضائری در موضوع غلو و تتبع در گزارشهای مربوط به کتاب الثقات و الممدوحین وی، همچنین از رهگذر رجالی که از سوی ابن غضائری توثیق شدهاند، افزون بر کشف ملاکهای وی در توثیق، به تصحیح چنین نگاهی به او بپردازد.
واژههای کلیدی: ابن غضائری، الثقات و الممدوحین، الضعفاء ابن غضائری، توثیقات ابن غضائری، غلو.