چکیده
از دیدگاه محدثان عوامل گوناگونی در پذیرش روایات راویان دخیل است که آسیب در هر یک از آنها میتواند منجر به تردید در پذیرش روایات راوی گردد. گرچه در شرایطی خاص میتوان از برخی از آسیبهای وارد شده بر متن یا سند روایات چشمپوشی نموده و به صحت آنها حکم نمود، اما دروغگویی و اشتهار راوی به بدعتگذاری به سبب خلل جدی که در عدالت راوی وارد میسازند، از جمله عواملی هستند که از دیدگاه حدیثپژوهان فریقین بدون هیچ استثنایی منجر به سقوط قطعی روایات راوی از حجیت میگردند. در این مقاله با تأمل در شواهد و توصیفاتی که در کلام پیشوایان معصوم (ع) درباره راویان بیان گشته و نیز بررسی اقوال دانشمندان علم رجال، این فرضیه به اثبات رسیده است که دو عامل دروغگویی و بدعتگذاری در میان گستره راویان حدیث شیعی، بیش از همه در غالیان نمود داشته و اشتهار غالیان به این دو امر از مهمترین دلایل جرح آنان بوده است.
کلیدواژهها: غلو؛ کذب؛ بدعتگذاری