چکیده:
تجربه هاي تاريخي، نقاط تلخ و تاريکي را در زندگي بشر نشان مي دهد که حاکي از دشمني، خشونت و خونريزي است. از جمله قواعدي که شايد بتواند اين سبعيت را تا اندازه اي کنترل کند و خشم موجود در آن را کاهش دهد، «اخلاق» و اصول اخلاقي است. اديان به طورکلي و دين اسلام به ويژه، باني اخلاق هستند و يکي از اهداف بعثت پيامبر اسلام (ص)، تکميل مکارم اخلاقي بوده است. در اين مقاله، دشمني در دو گستره کلي از سياست بحث شده است: نخست گستره درون کشوري يا سياست داخلي و دوم گستره برون کشوري يا سياست بين المللي. دشمني در هرکدام از اين دو گستره به دو دسته «دشمني سرد» و «دشمني خشن» تقسيم مي شود. طبيعي است که «مخالفان» با «دشمنان» تفاوت دارند و نمي توان آنها را مثل هم دانست. محور اين مقاله بحث اخلاق دشمني است و هر بحثي که در مورد مخالفت و مخالفان نيز موضوعيت داشته، به اين واژه ها تصريح شده تا با دشمني خلط نشود.
كليد واژه: اخلاق، سياست، دشمني، اخلاق حرفه اي، انديشه سياسي اسلام
