چکیده
دادوستد علمی در تمامی سطوح باعث پویایی، تقویت و شکوفایی اندیشه‌ها می‌شود. در طول تاریخ شیعه، دو شاخه امامیه و زیدیه مراودات علمی و فرهنگی زیادی با یکدیگر داشته‌اند. اشتراکات و تعامل آنها هم‌گرایی به دنبال داشته و آنها را نیرو بخشیده است. تاریخ این دو بسیار به‌هم آمیخته و به‌هم تنیده است؛ این حکم به‌ویژه درباره زیدیه سده‌های نخستین آشکارتر است. وجوه اشتراک فراوان در بین این دو فرقه باعث هم‌گرایی آنها و گسترش آموزه‌های تشیع شده است؛ گرچه هردو فرقه همواره جهت جذب پیروان یکدیگر کوشیده‌اند. در این تحقیق با رویکردی توصیفی ـ تحلیلی به تعامل علمی و فرهنگی دو فرقه با یکدیگر پرداخته می‌شود و نتایج این تعامل در شکوفایی علمی و فرهنگی آنها بررسی می‌شود.
کلیدواژه‌ها: زیدیه؛ امامیه؛ تعامل علمی؛ هم‌گرایی؛ واگرایی
