چکیده

 دعبل شاعر برجستۀ شیعی است که عشقش به امامان معصوم (علیهم‎السلام) قطعی و انکارناپذیر است. وی سراسر دیوان خویش را مزیّن به نام ائمه اطهار (علیهم‎السلام) به‎ویژه امام‎رضا (علیه‎السلام) نموده و با ابزار شعر، درصدد آن است که با بیان ویژگی­های ظاهری و معنوی امام‎رضا (علیه‎السلام) و شناساندن حاکمان مستبد آن دوران، ظلم و ستم به اهل بیت (علیهم‎السلام) و مظلومیت آنان را در آیینۀ اشعارش به تصویر بکشد. این پژوهش به روش توصیفی‎ـ‎تحلیلی کوشیده است جلوه­ های پایداری سروده ­های رضوی در دیوان دعبل را استخراج، بررسی و تحلیل کند. بررسی ­ها نشان داد دعوت به مبارزه، ترسیم چهرۀ رنج‎کشیده و مظلوم امامان (علیهم‎السلام)، بیان ظلم و ستم به امام‎رضا (علیه‎‎السلام) امید به آینده و گریه در سوگ او، از جمله مؤلفه­ های مهمّ ادب پایداری است که دعبل در اشعار رضوی خویش به تصویر کشیده است.

کلیدواژه‌ها: ادبیات پایداری؛ ائمه اطهار(علیهم‎السلام)؛ امام‎رضا (علیه‎السلام)؛ دعبل خُزاعی؛ شعر رضوی

دانلود مقاله بررسـی مؤلفـه های ادبیات پایداری در اشعار رضوی دعبل خـزاعی

نوشتن دیدگاه