چکیده
صبر از فضایل مورد تأکید در اسلام می باشد؛ که بیش تر از زاویة فردی ـ اخلاقی، مورد توجه قرار گرفته است؛ در حالی که صبر از سهم و جایگاه بالایی در تربیت افراد برای زندگی اجتماعی برخوردار است. بهره مندی از این جایگاه، در ابتدا نیازمند پاسخ به این سؤال است که «صبر اجتماعی به چه معناست، غرض از آن، و مصادیق آن چیست؟»، پاسخی که پژوهش حاضر با استناد به آیات قرآن و تفاسیر معتبر شیعی، با بهره گیری از روش توصیفی ـ تحلیلی در پی آن بوده است.
نتایج حاصل از این پژوهش بیان گر آن است که این نوع از صبر با حضور فرد در اجتماع و در ارتباط با افراد دیگر معنی می یابد، و در حفظ ثبات و ارتقاء اجتماع مؤثر می افتد و به شکل مستقیم و غیرمستقیم زندگی فرد را متأثر می سازد. این نوع از صبر را می توان به دو نوع کلی تقسیم کرد: صبر در برابر افراد اجتماع، و صبر در برابر مسائل اجتماع؛ که صبر در برابر افراد نیز بر دو نوع است: صبر مشفقانه و صبر مصلحانه. صبر در برابر مسائل اجتماع نیز به صبر بر دشواری کار و فعالیت اجتماعی، صبر بر دوری اهداف اجتماعی، صبر در برابر کمبودها و مشکلات در اجتماع، و صبر در برابر دسیسه ها و فشارهای روانی دشمن قابل تقسیم است.
کلمات کلیدی:
قرآن کریم، صبر، صبر اجتماعی
