چکیده:
پژوهش حاضر از جنبههای گوناگون کاربردی و بنیادی حائز اهمیت است. از آنجایی که دعا یگانه راه ارتباط با خدا بوده و تنها وسیلهای است که خدای متعال برای ارتباط با خود مقرر فرموده، در واقع دعا بین خالق و مخلوق رابطه برقرار میکند. تاریخ دعا با پیدایش انسان قرین است، زیرا انسان هرگز از نیازمندیها جدا نبوده و در درون خود این احساس را داشته است که باید در پناه قدرتی آرام بگیرد. اگر حقیقت دعا مورد تحلیل قرار گیرد خود بندگی و عبادت حضرت حق است. دعا درمانی باعث افزایش انرژی بیمار میگردد و اثر مثبت رواندرمانی بر بیماریهای جسمی و روانی دارد. به همین جهت هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر و نقش دعا بر سلامت جسم و روح انسان از دیدگاه اسلام و مسیحیت بوده است. از آنجا که پژوهش حاضر بهصورت کتابخانهای میباشد. از کلیه متون اسلامی و مسیحی در دسترس همچون قرآن کریم، نهجالبلاغه، صحیفه سجادیه و دیگر کتب معتبر حدیث و روایات همچون اصول کافی، بحارالانوار، وسایل الشیعه و غیره؛ و انجیل (متی، لوقا، یوحنا، مرقس)، قاموس کتاب مقدس، اصول مسیحیت، الهیات مسیحی با توجه به بضاعت استنباطی و زمان محقق استفاده شده است. نمونه مورد بررسی، کتب در دسترس و نیز قابلیت ذهنی محقق برای استنباط از این منابع بوده است. روش تجزیه و تحلیل این پژوهش توصیفی است و از روش بردی که شامل:1) توصیف 2) تفسیر 3) همجواری 4) مقایسه استفاده شده است. در این پژوهش محقق به بیان چهار بخش اساسی که مشتمل بر 1) اثر دعا بر سلامت جسمی و روحی انسان در اسلام 2) اثر دعا بر سلامت جسمی و روحی انسان در مسیحیت 3) تفاوتهای اثر دعا در اسلام و مسیحیت 4) شباهتهای اثر دعا در اسلام و مسیحیت پرداخته است و به پنج سؤال ویژه تحقیق پاسخ داده است. نتیجه اینکه میزان ابتلا به بیماریها و مرگ در افراد با ایمان کمتر از سایرین است و لذا این افراد سلامتى جسمى، روانى و اجتماعى و طول عمر و رضایت بیشترى از زندگى دارند. اصول مشترکى در دستورات اسلام و مسیحیت وجود دارد که از سلامتى پیروان آنها محافظت میکند. دعا خواندن و ذکر گفتن فشار خون را پایین میآورد، ضربان قلب را آرام میکند و از بیماریهای مرتبط با سامانه دفاعی بدن پیشگیری میکند. امروزه همه آگاهان و متفکران از دعا این ابزار کارآمد استفاده میکنند و وجود خویش را از آرامش و نشاط معنوى و انرژى فزونتر، سرشار میسازند؛ و دعا در دین کلید آرامش و رستگاری انسان دیان شده است.