چکیده:
امروزه زمین بهعنوان عامل بسیار مهم اقتصادی از اهمیت ویژهای برخوردار است و با توجه به نرخ رشد جمعیت و افزایش روزافزون مهاجرت، استفادهی از آن ابعاد تازهای به خود گرفته است؛ دین اسلام نیز توجه بسیار زیادی به زمین معطوف داشته است، چنانکه در کتب فقهی بحثهای بسیار زیاد و ابواب مستقلی تحت عنوان اراضی و احیای موات به آن تعلّق گرفته است. در این پایاننامه ابتدا به شیوهی مرسوم به تعاریف موات و احیاء و ارض در اصطلاح و لغت پرداخته شده و در ادامه انواع تقسیمبندیهای اراضی با توجّه به معیارها و ملاکهای مختلف بیان شده که این معیارها عبارتند از: مبنای سیاسی، اقتصادی، مالکیت، دینی مذهبی و طبیعی؛ و درنهایت به بحث اصلی که احکام احیای اراضی است پرداخته شده است و ثابت گردیده که محیی برخلاف آنچه برخی بیان داشتهاند، با وجود شرایط لازمه مالک زمین میگردد.