چکیده:
در این پژوهش، تطور مفاهیم ارتداد در پنج قرن اول هجری، در دو طیف منابع مذاهب همسو (مذاهب چهارگانه اهل سنت) و غیرهمسو (مذاهب شیعه و اباضیه خوارج) با حاکمیت (امویان و عباسیان) جستوجو شده است. همچنین تفاوت این مفهوم از نگاه راویان و فقهای هر دو طیف مذاهب تا پایان قرن پنجم مورد توجه و مقایسه قرار گرفته است. رویکرد نگارنده در این پژوهش، توصیفی و با الهام از روشهای کیفی و کمی است که طی فرآیند معنایابی، معناکاوی و مفهوم یابی گزارههای فقهی و روایی صورت گرفته است.