چکیده:

 واژه «ارتداد» در لغت به معنای «رجوع و بازگشت» و در اصطلاح فقيهان به معنای «اختيار کفر بعد از اسلام آوردن» است. در فقه اماميه ارتداد بر دو قسم «فطری» و «ملّی» است؛ ولی در فقه مذاهب چهارگانه، تنها يک قسم و با احکامی همانند مرتد ملّی مطرح می‌باشد. با وجود اتّفاق نظر در معنای مرتد ملّی، فقهای اماميه در تعريف مرتد فطری اختلاف نظر دارند. در اين نوشتار، ضمن بيان اختلاف مذکور، به بررسی روايات دال بر اين تقسيم و سپس احکام ارتداد از ديدگاه مذاهب پنج‌گانه پرداخته شده است. مهم‌ترین تفاوت ارتداد فطری با ملّی، حکم قتل و عدم پذيرش توبه مرتد فطری است که در اين تحقيق به مستندات آن پرداخته می‌شود.

نوشتن دیدگاه