چکیده:

 اسلام دین اجتماع است نه امری فردی لذا عبادات آن نیز جنبه اجتماعی دارد. علاوه بر آن فروع دین که گاه در دیدگاه برخی اموری فردی هستند، نیز نه‌تنها در حوزه فردی خلاصه نمی‌شوند، بلکه تأثیر مستقیم در رشد اخلاق جامعه دارد. مثلاً نماز که غرض از اقامه آن، پاک‌سازی روح انسان از آلودگی‌ها و بازداری او از فساد و گناه است، راز دیگرش، نجات انسان‌ها از شرارت‌های اجتماعی است; چرا که مفاسد و گناهان انسان، معمولاً در تماس با جامعه صورت می‌پذیرد. در این پایان‌نامه کارکردهای فروع دین در اخلاق اجتماعی (با تأکید بر نماز و امر به معرف و نهی از منکر و تولی و تبری) بررسی می‌شود. البته نگاه اجتماعی به آموزه‏‌های دینی، درواقع کوششی است برای اثبات حقانیت چیرگی احکام اجتماعی بر احکام فردی و رویارویی با تفکری که دین اسلام را به بُعد فردی فرو کاسته و قلمرو آن را به عبادت‏‌های فردی محدود کرده است. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی است. ابزار جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای از راه منابع مختلف بهره گرفته است.

کلیدواژه‌ها:اخلاق اجتماعی، فروع دین، نماز، امر به معرف و نهی از منکر، تولی و تبری.

نوشتن دیدگاه