چکیده:

 هدف این پژوهش تبیین تجارب زیسته آمران به معروف و ناهیان از منکر، تحلیل و ارزیابی آن با روش‌های امر به معروف و نهی از منکر در سیره ائمه اطهار (ع) است. این پژوهش سعی دارد نخست به بررسی نمود شناسانه آراء و افکار و روش‌های تربیتی آمران و ناهیان در زمینه امر به معروف و نهی از منکر، با استفاده از روش تحلیل پدیدارشناختی بپردازد. جامعه پژوهش، طلاب حوزه‌های علمیه قم، کرج و تهران است که برای انجام مصاحبه‌ها 10 نفر از طلاب که به اقامه این فریضه در جامعه مشغول می‌باشند را به صورت هدفمند انتخاب و مورد مصاحبه قرار داده است. سپس روش‌های تربیتی ائمه اطهار (ع) پیرامون امر به معروف و نهی از منکر، با توجه به احادیث و سیره تربیتی آنان توصیف و بررسی شده و در آخر شیوه‌های آمران و ناهیان در مقایسه با شیوه‌های ائمه اطهار (ع) مورد تحلیل و ارزیابی قرارگرفته است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد؛ شیوه‌هایی که آمران و ناهیان برای هدایت افراد جامعه بکار می‌بردند عبارتنداز: موعظه و گفتگو، شیوه هدایت مرحله‌ای، تکریم شخصیت و کرامت بخشی، آگاهی‌بخشی و اطلاع‌رسانی، علت‌شناسی و ریشه‌یابی، الگوسازی و معرفی الگوها و ... برای تحلیل و ارزیابی این شیوه‌ها با شیوه‌های امرونهی معصومین (ع) سعی شده شیوه‌هایی که آمران و ناهیان به آن اشاره نمودند، در سیره تربیتی ائمه اطهار (ع) بررسی و توصیف گردد.

نوشتن دیدگاه