چکیده :

پ‍‍‍ژوهش‌ حاضر به ‌بررسی‌ جرائم‌ و تأدیب‌ کودکان‌ در فقه‌ امامیه ‌و حقوق‌ جزای‌ ایران‌ پرداخته ‌است. ارتکاب جرم ‌توسط ‌کودکان از زمان‌های‌ قدیم بوده است؛ ولی با پیشرفت جوامع، این پدیده روزبه‌روز گسترده‌تر می‌شود. در این پ‍‍ژوهش تلاش کردیم که نمونه‌هایی از جرائم کودکان و شیوه‌ی‌ تأدیب آنان، همچنین قوانین ایران در مورد کودکان بزهکار و چگونگی رسیدگی به جرائم آنان را تبیین کنیم. شیوه‌ی انجام پژوهش به‌صورت کتابخانه‌ای و تطبیقی و با بررسی قوانین ایران در مورد کودکان و همچنین بررسی روایات فقهی در مورد جرائم و تأدیب آنان می‌باشد. در این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش هستیم که کودکان بزهکار چه جایگاهی در نظام فقهی و حقوقی ما دارند و آیا به خاطر اینکه فاقد مسئولیت کیفری هستند می‌توان نسبت به جرائم آنان بی‌تفاوت بود یا راهکارهایی برای کاهش جرائم آنان وجود دارد؟ در پاسخ باید گفت: کودکان مسئولیت کیفری ندارند. با این وجود به‌تناسب سن، جرم و شرایط، تأدیب می‌شوند و مسئولیت مدنی آنان‌، به‌صورت جبران خسارت از اموالشان یا سرپرست قانونی آنان می‌باشد؛ برای داشتن مسئولیت کیفری‌ تام علاوه بر رسیدن به سن بلوغ، رسیدن‌ به حد رشد هم لازم است که متأسفانه در قوانین داخلی ایران این مسئله، مورد توجه قرار نگرفته است.

نوشتن دیدگاه