چکیده:

چنان‌که از بررسی آیات کریمه قرآنی به دست می‌آید مکتب حیات‌بخش اسلام سعادت فرد و جامعه را از هم جدا نمی‌داند و در همین راستا دگرسازی با خودسازی نیز از چنین پیوندی برخوردار می‌باشد. از یک مکتب جامع انتظار می‌رود که تلاش‌های فرد را در عرصه حیات فردی و جمعی هماهنگ سازد در همین راستا این پرسش جدی مطرح می‌شود که قرآن کریم در این زمینه چه رهنمودهایی ارائه داده است؟ پژوهش حاضر به‌منظور بررسی دیدگاه قرآن کریم درباره چگونگی رابطه تربیت فردی با وظایف اجتماعی و نحوه تأثیر هر یک بر دیگری سامان یافته است و نشان می‌دهد که از نگاه قرآن، نه‌تنها تزکیه نفس آدمیان را برای انجام بهتر مسئولیت‌های اجتماعی آماده می‌سازد که خدمت‌رسانی و انجام وظایف اجتماعی توسط آنان؛ نیز تأثیر بسیاری در پرورش و تعالی افراد دارد، از این‌رو طبق آموزه قرآنی، هم مفاهیم تربیت فردی، سعادت جامعه را تضمین می‌کند و هم وظایف اجتماعی به‌گونه‌ای طراحی شده است که در نهایت، عامل تربیت صحیح افراد و رشد و کمال انسانی آن‌ها باشد.

نوشتن دیدگاه