چکیده:

 یکی از پرشمارترین فرازهای صحیفه سجادیه مربوط به توبه است، امام سجاد (ع) ضمن این‌که در دعاهای مختلف به‌صورت پراکنده به بیان توبه حقیقی پرداخته؛ دعاهای دوازدهم و سی و یکم را به توبه اختصاص داده است. تحقیق حاضر که با عنوان بررسی شواهد قرآنی و روایی دعاهای دوازدهم و سی و یکم صحیفه سجادیه است پیوند عمیق این دو دعا را با قرآن و روایات معصومین به‌خوبی نشان می‌دهد. در این پژوهش، نگارنده ابتدا کلیدواژه‌های؛ امام سجاد (ع)، صحیفه سجادیه، دعای دوازدهم و سی و یکم صحیفه سجادیه و توبه را مورد بررسی قرار داده، سپس شواهد قرآنی مستقیم و غیرمستقیم منطبق بر کلام امام سجاد (ع) در این دو فقره دعا را ارائه کرده و در پایان مضامین ادعیه را مورد بررسی قرار داده است. بر این اساس تحقیق حاضر در چهار فصل تنظیم شده که در فصل نخست، ضمن اشاره به طرح تحقیق و مسائل مربوط به آن، به توضیح مختصر مفاهیم کلیدی موضوع پرداخته شده است، فصل دوم که مهم‌ترین فصل پایان‌نامه است؛ به بررسی شواهد قرآنی ادعیه مذکور پرداخته و شرح برخی از بندهایی که در فصل سوم مورد بررسی قرار نگرفته را بیان کرده است. فصل سوم تحقیق به واکاوی مضامینی چون؛ حقیقت، فلسفه و چرایی، مبانی، آداب و ثمرات توبه حقیقی (نصوح) پرداخته و مطالب بکر و ارزشمندی را در این رابطه ارائه کرده، در پایان و در فصل چهارم نیز نتیجه‌گیری از تحقیق و ارائه پیشنهادات ارائه شده است.

کلیدواژه‌ها: امام سجاد (ع)، صحیفه سجادیه، دعاهای دوازدهم و سی و یکم، توبه، شواهد قرآنی.

نوشتن دیدگاه