چکیده:

 این تحقیق به ابتلا و تزکیه اخلاق پرداخته است و درصدد پاسخگویی به شناخت کلی ماهیت ابتلا و تزکیه اخلاقی و چگونگی تأثیر آن دو بر یکدیگر می‌باشد. انسان موجودی است که با قدرت انتخاب و تصمیم‌گیری می‌تواند خود را به سرحد کمال ارتقاء دهد؛ برای این منظور خداوند آزمایش و ابتلا را بر سر راه بندگانش قرار می‌دهد و از آنجایی که ابتلا سنّت دائمی و فراگیر است، تزکیه اخلاقی باعث می‌شود تا انسان عکس‌العمل مناسبی را در صورت مواجه‌شدن با بلایا داشته باشد، چرا که بی‌تابی در برابر این سنّت الهی اثرات سوئی را برای فرد به دنبال دارد. روش جمع‌آوری اطلاعات در این پژوهش، روش کتابخانه‌ای تحلیلی و توصیفی است که با مراجعه به کتاب‌های معتبر و دست‌اول تدوین شده است. سنّت ابتلا یک سنّت عمومی است و شامل همه‌ی انسان‌ها می‌شود و انبیاء الهی نیز از این حکم مستثنی نیستند. خداوند متعال با آزمایش انسان می‌خواهد، استعدادهای درونی آن‌ها را شکوفا و بارور سازد. امتحان موجب می‌شود که انسان تزکیه اخلاقی یافته و شایستگی‌های رشد و کمال خود را نشان دهد. از نظر قرآن سنّت ابتلا، آثار تربیتی و نقش سازنده‌ای در تزکیه اخلاقی و تکامل انسان دارد. تزکیه اخلاقی نیز یکی از اهداف مهم پیامبران الهی می‌باشد که به گفته قرآن، موجب رستگاری و فلاح و سعادت انسان می‌گردد که با اختیار آدمی و اطاعت اوامر الهی امکان‌پذیر است؛ گاه انسان‌ها در برابر ابتلائات الهی کمر خم می‌کنند و چون در قلبشان تزکیه نیست، نسبت به خدا غضب می‌ورزند و آخرت خود را تباه می‌سازند. تزکیه اخلاقی باعث می‌شود که انسان در مواجهه با ابتلائات برخورد درستی داشته باشد و آن را فرصتی برای نیل به قرب الهی بداند. درواقع هدف ابتلا و تزکیه اخلاقی مشترک است و هر دو موجب کمال انسانی و قرب الهی می‌شوند. کلیدواژه ابتلا، تزکیه، آزمایش، امتحان، تهذیب.

منبع: سایت ایران داک

نوشتن دیدگاه