چکیده:
موضوع پژوهش «دوستی و آداب دوستیابی در قرآن و حدیث» است. موضوع دوستی شامل ضرورت و اهمیت دوستی، واژههای مرتبط با دوستی و سلسلهمراتب دوستی است و آداب آن، شامل آداب دوستی و آئین دوستیابی است. در این پژوهش سعی بر این شده تا ضمن پرداخت لغتی و محتوایی بحث، به حقوقی که دوست بر عهده انسان دارد و آدابی که در معاشرت با وی باید رعایت نمود بپردازیم؛ اما کاملکننده این بحث، آیین دوستیابی است، بدین منظور که از دوستی با چه کسانی اجتناب نموده و یا با چه کسانی دوست شویم و برای تحکیم دوستی خود، چه نکاتی را باید مدنظر قرار دهیم. با توجه به قرآن و احادیث، موضوع دوستی در اسلام صرفاً به «دوست» به معنای «صدیق» نمیپردازد، بلکه شامل تمام ابعاد روابط اجتماعی انسانها از جمله مصاحبت و همنشینی هم میگردد که این موضوع در سلسلهمراتب دوستی شرح داده شده است.
کلیدواژهها: دوست، مراتب دوستی، آداب دوستی، آیین دوستیابی، حقوق دوستی.
فصل پایاننامه:
این تحقیق دارای پنج فصل میباشد:
فصل اول: «اهمیت و ضرورت دوستی در اسلام»
فصل دوم: «واژههای مرتبط با دوستی در قرآن و معانی آن»
* صاحب
* قرین
* صدیق
* خلیل
* حب و حبیب
* ولی
* اخ
* ودود
* رفیق
* بطانه
* ولیجه
* اخدان
فصل سوم: «مراتب دوستی»
* سلسلهمراتب دوستی
* نتیجه مباحث
* جایگاه سایر واژههای مرتبط در سلسلهمراتب دوستی
فصل چهارم: «آداب و حقوق دوستی»
* حقوق دوستی
* اعمال شایسته در معاشرت با دوستان
* اعمال ناشایست در معاشرت با دوستان
فصل پنجم: «آئین دوستیابی»
* شرایط انتخاب دوست (ویژگی دوست خوب)
* امتحان دوست
* نحوه آزمایش
* زمان آزمایش
* عوامل مؤثر در ایجاد و یا تحکیم دوستی
* عوامل از دست دادن دوست
* با چه کسانی دوست نشویم.