چکیده:

 در عالم خلقت، معرفت و عبادت در رأس مصادیق خیر هستند چراکه خداوند فلسفه خلقت جن و انس را عبادت دانسته است؛ و تردیدی نیست که عبادت خداوند نیز بدون دستیابی به معرفت صحیحی از او حاصل نخواهد شد؛ و این معرفت و عبادت نیز جز از طریق ائمه (ع) به دست نخواهد آمد، زیرا که ایشان خود را محل معرفت خدا و طریق عبادت او معرفی کرده‌اند، آنجا که در تعالیم خود مکرر فرموده‌اند: اگر ما نبودیم خداوند شناخته نمی‌شد، اگر ما نبودیم خداوند عبادت نمی‌شد؛ بنابراین هر معرفتى که از درِ خانه اهل‌بیت (ع) بیرون نیامده باشد معرفت واقعی نیست و هر عبادت و عملى که از طریق آنان بیان‌نشده باشد نه‌تنها اثر و ارزشى الهی ندارد بلکه باعث ضلالت انسان نیز می‌شود. پس تمام کسانى که در عالَم معرفت به‌جایی رسیده‌اند و در وادى اطاعت و عبادت قدمى برداشته‌اند، از برکات معرفت، محبت، ولایت و اطاعت خاندان رسالت بوده است؛ زیرا معرفت و اطاعت خداوند منوط به معرفت و اطاعت ایشان است. لذا ما در این پایان‌نامه که پیرامون معرفت و عبادت خدا با محوریت باب معرفه الامام و الرد الیه کتاب شریف کافی است، به بررسی معنای حقیقی معرفت و عبادت خدا از دید اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) پرداخته‌ایم.

نوشتن دیدگاه