چکیده:

 ارزش‌ها و فضایل اخلاقی را باید در پرتو سیره معصومین شناخت، زیرا ائمه خود تجسم ارزش‌های اخلاقی می‌باشند، با توجه به این‌که بعد از پیامبر (ص)، امام علی (ع)، مصداق عینی این ارزش‌هاست. این پژوهش در پی آن است تا زهدگرایی و تولید ثروت در سیره علوی را بررسی نماید و چگونگی جمع بین این دو مقوله به ظاهر متضاد را اثبات کند و مؤلفه‌های زهدگرایی و تولید ثروت را از آموزه‌های علوی استخراج و آن‌ها را برای جویندگان راه حقیقت بهتر معرفی کند. در این پژوهش از منابع سیره شناسی، روایی، تاریخی، به ویژه نهج‌البلاغه و شروح آن استفاده شد و با بهره‌گیری از شیوه گردآوری داده‌ها با مطالعه‌ی کتابخانه‌ای، مسئله مورد بررسی قرار گرفت و به این نتیجه دست یافتیم که در سیره علوی زهدگرایی با ثروت‌اندوزی در تضاد است، اما با کار، تلاش و تولید ثروت در نهایت انسجام و هماهنگی است، زیرا التزام به کارهای نیک، احسان به دیگران، انفاق به نیازمندان و پرهیز از محرمات از مؤلفه‌های مهم زهد علوی است، بنابراین زهد مطلوب در سیره علوی، امری تکلیف مدار است و انسان زاهد با توجه به وظیفه‌ی دینی خود، به رفع نیازهای مادی جامعه و تولید ثروت اقدام می‌کند و با فقر مادی و عقب‌ماندگی اقتصادی مبارزه می‌کند.

کلیدواژه‌ها:زهدگرایی، تولید ثروت، تضاد، مؤلفه‌ها، سیره علوی.

نوشتن دیدگاه