چکیده:
صحیفه امام سجاد (ع) از متون ارزشمند دینی است که میتواند بهعنوان مأخذ و مبنایی برای مطالعه و بررسی موضوعات مختلف اعتقادی، اجتماعی و سیاسی مورد استفاده قرار گیرد. در صحیفه سجادیه اشاره به موضوعات اخلاقی از قبیل اخلاق سیاسی بهوسیله انسان الهی و کامل ترسیم و بیان شده است. موضوع رسالهی حاضر بررسی آموزههای اخلاق سیاسی در صحیفه سجادیه میباشد. رابطهی میان اخلاق و سیاست آنقدر حائز اهمیت میباشد که همواره مورد توجه اندیشمندان بوده است. لذا در پی بررسی نظرات مختلف، نظریهی یگانگی این دو حوزه تحلیل گردیده است. امام ساجدان با توجه به اختناق جو سیاسی زمان خود، در قالب دعا؛ شکر قدرت، اصلاح، اخلاص و ... را از بایدهای اخلاق سیاسی و سوءظن و بدگویی و ... از نبایدهای آن معرفی مینمایند.
کلیدواژهها:اخلاق، سیاست، اخلاق سیاسی، شکر، قدرت، تولی و تبری، آفات زبان، حب دنیا.
فصول پایاننامه:
این پایاننامه در چهار فصل ارائه شده است:
فصل اول: «کلیات»
فصل دوم: «مبانی سیاست و رابطهی آن با اخلاق»
* مبانی سیاست در صحیفه سجادیه
* رابطهی اخلاق و سیاست
فصل سوم: «بایستههای اخلاق سیاسی در صحیفهی سجادیه»
* شکر قدرت
* تولی و تبری
* اصلاح اخلاص عمل
* حسن نیت
* خیرخواهی
* شرح صدر
* عدالتمحوری
* زهد
* امر به معروف و نهی از منکر
* قاطعیت
* رازداری
* رفق و مدارا
* تواضع
فصل چهارم: «نبایستههای اخلاق سیاسی در صحیفهی سجادیه»
* آفات زبان
* حب دنیا
* ریا
* نفاق
* آبروریزی
* حسد
* عجب
نتیجهگیری.