چکیده:
چندی از ظهور دین اسلام نگذشته بود که این آیین آسمانی دچار انشعاب شد و به فرق گوناگون تبدیل گردید که مهمترین نمودش را باید در رویارویی دو مذهب تشیع و تسنن دید. تثبیت سیطره سیاسی اهل سنت در پی تأسیس خلافت عباسی باعث گردید تا فرق مخالف و بهویژه تشیع مترصد فرصتی برای به چالش کشیدن اقتدار سیاسی و معنوی خلیفگان سنی باشد. استقرار مقر خلافت در شهر ایرانی بغداد به سال 135 ه ق این فرصت را به شیعیان داد و با تجمیع اقوام و فرق گوناگون در پایتخت اسلام، تعامل و تقابل شیعه و سنتی به حوزه گفتمان و چالش بین مذهب فقهی و نحلههای کلامی و تضارب افکار و تضارب افکار و اندیشهها کشیده شد. بغداد بهعنوان امالقری جهان اسلام در تسریع روند زایش و توسعه فرق متعدد نقش ایفا کرد و در سده چهارم با تسلط آلبویه شیعیمذهب بر این شهر زمینه رویارویی تشیع و تسنن را به دست داد.
کلیدواژهها:شیعه، سنی، بغداد، قرون 4 و 5 قمری، تقابل و تعامل، فرقهها.
فصول پایاننامه:
این پایاننامه شامل چهارفصل میباشد:
فصل اول: «کلیات»
فصل دوم: «تاریخ اسلام در سدههای 4 و 5 ق»
* امویان از فراز تا فرود
* برآمدن بنیعباس
* امیرنشینهای محلی عراق
فصل سوم: «تشیع و تسنن و فرق آن»
* تشیع
* تسنن
فصل چهارم: «مناسبات تشیع و تسنن در بغداد»
* بغداد
* علل منازعات شیعه و سنی
* تعاملات شیعه و سنی
جمعبندی.