چکیده:

 شیعیان بغداد در دوره آل‌بویه، به دلیل فضای باز فرهنگی ایجاد شده و اندیشه‌های عقل‌گرایانه حاکم بر آن، توانستند با نگارش کتاب‌های متعدد در علوم مختلف از جمله تاریخ، نقش مهمی در تولید علم ایفا نمایند که به‌جز چند کتاب معروف، سایر منابع تاریخی آنان با کمترین توجه و اقبال در معرفی روبرو شده‌اند. برای درک جایگاه و نقش واقعی شیعیان در پیشبرد علم تاریخ در این دوره، بررسی و شناخت تمامی این منابع امری ضروری است. در اهمیت نوشته‌های تاریخی شیعیان در دوران حاکمیت آل‌بویه همین بس که بدانیم تعدادی از این کتاب‌ها، از جمله بزرگ‌ترین منابع تاریخی اسلام محسوب می‌شوند، این نوشتار به دنبال آن است تا با بررسی سایر کتاب‌های تاریخی شیعیان بغداد در این دوره، در روشن ساختن هر چه بیشتر این نقش علمی، قدمی برداشته باشد. این کار، به روش تاریخی و به گونه توصیفی، تحلیلی مبتنی بر منابع کتابخانه‌ای صورت پذیرفته است.

نوشتن دیدگاه