چکیده:

 این پژوهش به تبیین اعتبار مرجعیت علمی اهل‌بیت (ع) از منظر صحابه، تابعین و علمای مذاهب مختلف اهل سنّت می‌پردازد و جلوه‌های علمی و عینی اهل‌بیت (ع) از دیدگاه پیشوایان مذاهب اربعه و میزان استفاده علمی آن‌ها از اهل‌بیت (ع) و احادیث فقهی آنان را به تصویر می‌کشد. تحقیق حاضر در چهار فصل شده است. در فصل اول مفاهیم واژه‌هایی همچون: مرجعیت علمی پیامبر (ص)، اهل‌بیت (ع) و ... بیان شده، سپس با استفاده از آیه‌های اهل‌الذکر، صادقین، علم کتاب، اوتوالعلم، اعتصام، مودّت و... روایات معروف ثقلین، مدینه‌العلم، کساء،‌ سفینه و ... این مرجعیت علمی برای اهل‌بیت (ع) اثبات گردیده است. در فصل دوم به مرجعیت علمی اهل‌بیت پیامبر اسلام (ص) از دیدگاه صحابه، تابعین و علمای اهل سنّت اختصاص دارد و در آن، جلوه‌هایی از دانش وسیع امام علی (ع) و مرجعیت علمی ایشان در عصر خلفا، بنابر اعتراف آنان و بسیاری از عالمانی سُنّی منعکس گردیده است. در ادامه این فصل مرجعیت علمی امام حسن (ع)؛ امامان پس از ایشان تا قبل از غیبت صغرا بیان گشته و نمونه‌هایی از استواری علمی و تسلط کامل آن‌ها بر همه ابعاد دین اسلام به تصویر کشیده شده است. در فصل سوم استفاده علمی پیشوایان مذاهب اربعه اهل سنت از علوم مختلف اهل‌بیت (ع) به اقرار خود آنان مطرح شده و ازاین‌جهت هم مرجعیت علمی اهل‌بیت (ع) اثبات گردیده است. در فصل چهارم و پایانی نیز مصادیقی عینی علوم بی‌انتهای اهل‌بیت (ع) مانند مناظره‌های راسخ و علمی آنان با ارباب سایر ادیان، استدلال‌های دقیق فقهی و کلامی آن‌ها به قرآن کریم و میراث بزرگِ برجای‌مانده از اهل‌بیت (ع) در کتاب‌های مختلف معرفی شده است.

کلیدواژه‌ها:اهل‌بیت (ع)، پیامبر (ص)، مرجعیت علمی، غیبت، اهل سنت، سیره علمی.

نوشتن دیدگاه