چکیده:

 افتراق امت اسلامی پس از پیامبر (ص)، شناخت فرقه ناجیه و انطباق آن بر یکی از فرقه‌های اسلامی موجود، از مسائل مهم کلامی در میان مذاهب اسلامی بوده و همواره محل تضارب آرای اندیشمندان مسلمان بوده است. عامل و انگیزه اساسی این بحث، حدیثی منسوب به رسول خدا (ص) می‌باشد که پس از خود، افتراق امت اسلامی به هفتادوسه فرقه را پیش‌بینی نموده و از میان آن‌ها تنها یک فرقه را اهل نجات و رستگاری معرفی کرده است. از آنجایی‌که نیک‌نامی و رستگاری، جزء آرزوهای هر مسلمان به شمار می‌رود، طبیعتاً شناخت فرقه ناجیه از اهمیت بسیاری برخوردار بوده و سرنوشت تمام مذاهب اسلامی به آن گره می‌خورد. در این رساله تلاش گردیده تا با استفاده از معیارهای مطرح در علم رجال، قوت و ضعف سندی و دلالت حدیث مذکور روشن گردد و در کنار آن، با استفاده از دلایل و ابزارهای منطقی دیگر به تبیین حقیقت، علل طرح و انتساب این روایت به ساحت پیامبر اسلام (ص) و نهایتاً شناسایی فرقه ناجیه و گروه رستگار پرداخته شود. پس از آن‌که با رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص)، سرنوشت امت اسلامی در همان ابتدا، دستخوش تحولات سریع سیاسی، آشوب، درگیری‌های قبیله‌ای و انحرافات فکری گردید و این امر منجر به ایجاد حوادث تلخی شد که مسیر جامعه اسلامی را تغییر داد، مطرح گردیدن مسائلی همچون حدیث افتراق، ابزار مناسبی برای منحرفان بود که می‌توانست بر اختلافات و انحرافات به وجود آمده سرپوش بگذارد و گروه رستگاری را که ویژگی‌ها و اوصاف روشن آن همواره در سخنان پیامبر اسلام (ص) تبیین گردیده بود، دچار ابهام و تردید سازد. یکی از ویژگی‌های بیان شده، شناخت امام زمان در هر عصر می‌باشد و روشن است که شناخت امام مبتنی بر معرفی از سوی خدا و توسط پیامبر (ص) خواهد بود. همچنین در پرتو شناخت امام و خلیفه واقعی پیامبر (ص)، شناخت فرقه ناجیه نیز امر چندان مشکلی نیست.

کلیدواژه‌ها:فرقه ناجیه، خلافت، خلفای دوازده‌گانه، علی (ع)، اهل‌بیت (ع)، اهل سنت.

نوشتن دیدگاه