چکیده:

 در روایتی که با الفاظ و عبارات مختلف از پیامبر اسلام (ص) نقل گردیده، آن حضرت فرموده است که امت ایشان به چندین فرقه تقسیم می‌شود، اما تنها یکی از این فرقه‌ها فرقه ناجیه و رستگار است. در طول تاریخ اسلام، فرق و مذاهب گوناگون اسلامی تلاش کرده‌اند تا مذهب خود را همان مذهبی معرفی نمایند که رسول خدا (ص) به حقانیت و ناجیه بودن آن بشارت داده است. علمای فریقین این حدیث را در کتب معتبر خود نقل کرده‌اند و کسی نمی‌تواند اصل وجود حدیث را انکار نماید. برخی از اهل سنت برای آن‌که خود را فرقه ناجیه معرفی کنند تعدادی حدیث جعل کرده‌اند که بزرگان اهل سنت، با وجود ذکر این احادیث در کتب معتبر آن‌ها، از پذیرش آن امتناع کرده و آن‌ها را رد کرده‌اند. پذیرش چنین روایاتی مستلزم پذیرش عصمت اصحاب پیامبر (ص) است، درحالی‌که هیچ فرقه‌ای چنین التزامی را نمی‌پذیرد. در مقابل، شیعیان مستندات بسیاری دارند که ثابت می‌کند فرقه ناجیه، همان پیروان اهل‌بیت (ع) هستند. در این زمینه می‌توان به حدیث سفینه، منزلت، امان، علی مع الحق، علی مع القرآن و حدیث ثقلین اشاره کرد. آیات و روایاتی که در شأن امیرالمؤمنین و اهل‌بیت (ع) و برای تبیین جایگاه آنان وارد شده، نشان می‌دهد که میزان ‌هالک و ناجی و همچنین فاروق میان حق و باطل، امام علی (ع) و اولاد آن حضرت می‌باشد. پس فرقه ناجیه گروهی هستند که از علی و اهل‌بیت (ع) متابعت کنند و در هر شرایطی بر اساس آیه «خیرالبریه» آن‌ها را بر دیگران مقدم بدارند. این آیه با صراحت اعلام می‌دارد که فرقه ناجیه، امام علی (ع) و پیروان ایشان هستند. البته اطاعت و متابعت از ایشان نیز باید صحیح و به‌دور از غلو باشد. بدین ترتیب، کسانی که با سلاطین جور بیعت کردند و بر اهل‌بیت رسول خدا (ص) هر ظلمی را روا داشتند و از اهل‌بیت (ع) متابعت نکرده‌اند، نمی‌توانند فرقه ناجیه باشند.

 کلیدواژه‌ها:فرق اسلامی، فرقه ناجیه، رستگاری، حدیث، پیامبر اسلام (ص)، شیعه.

نوشتن دیدگاه