چکیده:

 پیامبران الهی همگی در مرتبه یکسانی نبوده و برخی از آنان از فضیلت‌های بیشتری برخوردار بوده‌اند؛ مثلاً حضرت نوح، حضرت ابراهیم، حضرت موسی، حضرت عیسی و حضرت محمد (ع) به‌عنوان پیامبران صاحب شریعت یا اولوالعزم مطرح شده‌اند. از سوی دیگر، همه انبیای الهی اوصاف مشترکی نیز دارند که به‌واسطه آن‌ها، توسط خدا از میان مردم برای ابلاغ پیام حق‌تعالی برگزیده شده‌اند. این اوصاف مشترک عبارت است از: صدق گفتار، امانت‌داری، علاقه و دل‌سوزی برای هدایت انسان‌ها، اخلاق بی‌نظیر، نیکوکاری و احسان، عدم ترس از غیر خدا، توکل مطلق بر ذات حق‌تعالی، نرمش و حسن خلق، پیروزی در آزمایش‌های سخت، تعلیم کتاب و حکمت، تزکیه و تربیت، صبر و بردباری، علم گسترده، عصمت از گناه و خطا، حمایت از مظلومین و مستضعفین و حجت خدا بودن. از میان انبیای الهی، حضرت محمد (ص) به‌عنوان آخرین پیامبر خدا و افضل انبیای الهی، علاوه بر تمام فضایل مربوط به نبوت عامه که هر پیامبری باید واجد آن‌ها باشد، فضایل خاصی که مربوط به هرکدام از انبیا می‌باشد نیز در وجود ایشان جمع است. به‌علاوه، مجموعه‌ای از ویژگی‌ها نیز وجود دارد که مخصوص آن حضرت است و نه جزء مزایای عامه انبیا است و نه به مزایای خاص آن‌ها برمی‌گردد. امی بودن پیامبر اکرم (ص)، ختم شریعت الهی به‌واسطه شریعت آن حضرت، وجوب نیایش و تهجد شبانه، رحمت و رأفت خاص پیامبر اکرم (ص)، اعجاز منحصربه‌فرد آن حضرت که همان قرآن کریم با ویژگی جاودانگی و عدم تحریف این کتاب مقدس از روز اول تا قیامت می‌باشد، عظمت اخلاق، بشارت انبیای گذشته مانند حضرت عیسی (ع) به پیامبری ایشان، شفاعت کبری، آفرینش آن حضرت قبل از همه موجودات، اعطای کوثر و نسل مطهر به آن حضرت و همچنین معراج پیامبر گرامی اسلام (ص)، از ویژگی‌های خاص و منحصربه‌فرد ایشان می‌باشد.

کلیدواژه‌ها:نبوت، پیامبر اسلام (ص)، رسالت، قرآن، پیامبران الهی.

نوشتن دیدگاه