چکیده:

 بررسی جایگاه حکومت ایدئال امام عصر (ع) از منظر قرآن و حدیث، مسأله ای است که این پایان‌نامه با روش توصیفی _ تحلیلی به آن پرداخته است. فرضیه‌ای که در این پژوهش مورد پی گیری قرار گرفته آن است که حکومت مهدوی منجر به نابودی حکومت‌های باطل، حاکمیت صالحان بر زمین، غلبه دین توحیدی و اسلام بر همه ادیان، برخورداری مردم از رفاه، آسایش، امنیت، عدالت، رشد نهایی و کمال انسان در عرصه‌های مادی و معنوی و شکوفا شدن کامل علوم بشری می‌شود. از نظر اسلام، حکومتی مشروعیت دارد که منشأ تشریعی داشته و حاکم آن منتصب از سوی خداوند باشند. شاخص‌های اصلی حکومت انبیا و صالحان ‌که در قرآن ذکر شده و در حکومت مهدوی به‌طور کامل تحقق می‌یابد، شامل اقامه توحید، اقامه عدل، تعلیم و تربیت، شکستن زنجیرهای اسارت از خرافات و تکمیل ارزش‌های اخلاقی است. در آستانه ظهور نیز جهان در امور خود ناتوان شده، بر سر دوراهی قرار می‌گیرد و حکومت مهدوی پاسخی به همه نیازهای بشر خواهد بود. درباره زمان ظهور نیز هرچند از بیان زمان خاص منع شده، اما به برخی از زمان‌های عمومی اشاره شده است. درباره مدت فرمانروایی مهدی (ع)، پس از ظهور روایات مختلفی ذکر شده، اما مسلم است که این حکومت تا قیامت ادامه می‌یابد. مرکزیت کوفه و گسترش قلمرو حکومتی ایشان و تسلط بر آسمان‌های هفتگانه و استفاده بشر از آن‌ها، ویژگی‌های مکانی حکومت مهدوی است. استفاده از خرق عادت در کنار امور طبیعی نیز از ابزارهای اجرایی حکومت مهدوی است. حاکمیت صالحان و مستضعفان، تسلط دین اسلام بر همه ادیان، استوار نمودن مبانی دینی، نابودی کامل کفر و نفاق و انتقام از قاتلین اهل‌بیت (ع) جزء اهداف حکومت مهدوی است که از قرآن استفاده می‌شود. در روایات نیز به مبارزه با سنت‌های جاهلی، هدایت معنوی مردم، درگیری و سخت‌گیری با معاندان، انتقام از قاتلین امام حسین (ع) و توجه به مستضعفین در سیره حکومتی آن حضرت اشاره شده است.

کلیدواژه‌ها:حکومت، قرآن، سنت، عصر ظهور، امام مهدی (ع)، مهدویت.

نوشتن دیدگاه