چکیده:
منظور از اهلبیت در این تحقیق فقط کسانی است که از خاندان پیامبر اسلام (ص) بوده و فرزندان حضرت فاطمه (س) و حضرت علی (ع) میباشند و بررسی دیدگاه صحابهی پیامبر (ص) اسلام نسبت به آنان، جهت ایجاد وحدت بین مسلمانان از مهمترین اهداف این تحقیق میباشد. اگرچه علمای اهل سنت سخن واحدی در مورد اهلبیت (ع) ندارند، ولی این وجه اشتراک در آن ها وجود دارد که علی (ع)، فاطمه (س) و فرزندان ایشان جزء اهلبیت (ع) میباشند. اهل سنت، با استناد به آیات قرآن و روایات، فضائل بسیاری دربارهی اهلبیت (ع)، نقل میکنند و نسبت به ایشان احترام ویژهای قائل هستند. آن ها اهلبیت (ع) را از شخصیتهای برجستهی جهان دانسته و اعتقاد دارند که بعد از پیامبر اسلام (ص)، آن ها مایهی نجات امت اسلام از آفات و بلایای اخروی و دنیوی میباشند. از دیدگاه صحابهی پیامبر (ص) و علمای اسلام، علی (ع) در میان اصحاب آن حضرت، برجستهترین شخصیت علمی بود و حضرت فاطمه (س) نیز بسیاری از دانشها را از پدر بزرگوارش فراگرفته و حتی شریک اسرار پیامبر (ص) بوده و صاحب مصحف میباشد. در منزلت امام حسن (ع) و امام حسین (ع) نیز احادیث متعددی از صحابه نقل شده است. آن ها حسنین (ع) را از نظر علمی، وارث پیامبر (ص) میدانستند و در مشکلات علمی به ایشان مراجعه نموده و احکام شریعت و تفاسیر قرآن را از آن دو بزرگوار فرا میگرفتند. اهلبیت (ع) نزد صحابه از نظر معنوی و اخلاقی جایگاه والایی داشتند. آنان کرامات فراوانی از اهلبیت (ع) ذکر کرده و از زهد، کرم، عبادت، فضائل و سخاوت ایشان، بسیار سخن گفته و علی (ع) را به خاطر قانونگرایی، زهد و عدالتش ستودهاند. همچنین زندگی و شخصیت سیاسی اهلبیت (ع)، مانند شرکت در نبردها، فعالیتهای سیاسی، مناسبات و تعامل آنان با خلفا و حاکمان عصر، مورد توجه صحابه بوده و از شجاعت آنان ستایش شده است.
کلیدواژهها:اهلبیت (ع)، صحابه، اهل سنت، امام علی (ع)، فاطمه (س)، حسنین (ع).