چکیده:

عبدالمنعم فرطوسی (1404 _ 1335) از بزرگان زمان خود در عرصه دین و ادب بود. وی به دلیل از دست دادن پدر، عمویش تعلیم و تربیت او را بر عهده گرفت. در سن نوجوانی به حوزه علمیه نجف اشرف وارد شد و از محضر بزرگانی چون آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی بهره برد و به‌سرعت در دروس دینی رشد و پیشرفت کرد و توانست بر کرسی تدریس در حوزه علمیه نجف بنشیند. وی هم‌چنین به سب ذوق و قریحه ادبی فراوان خود زبانزد خاص و عام بود. در همایش‌های ادبی از او دعوت می‌شد تا با آثار خود گرمابخش محافل ادبی شود. آثار گران‌سنگی از خود به یادگار گذاشت و بر آثار بزرگانی همچون شیخ انصاری شرح و حاشیه نوشت. دیوان شعر و دیوان ملحمه اهل‌بیت (ع) از مهم‌ترین آثار ادبی او هستند. دیوان ملحمه که در هفت جلد و بیش از 25000 بیت است، از جایگاه ادبی والایی برخوردار است؛ زیرا فضائل و مناقب اهل‌بیت (ع) را بیان می‌کند. شیخ فرطوسی در این دیوان با توجه به منابع تفسیری و روایی، فضائل ایشان را به نظم می‌کشد. شاید بتوان گفت: دو جلد از این دیوان گران‌قدر، در بیان فضائل حضرت علی (ع) سروده شده است. فرطوسی روایاتی که از پیامبر (ص)، در شأن امام علی (ع) می‌باشد، در این دیوان به نظم کشیده است و هم‌چنین آیاتی از قرآن کریم را که در شأن امام علی (ع) نازل شده است، آورده است. ما در این پایان‌نامه، ابیاتی از دیوان ملحمه که در بیان فضائل امام علی (ع) می‌باشد را بررسی کرده‌ایم.

نوشتن دیدگاه