چکیده:

 قدرت‌یابی امویان به دوره فتوح اسلامی در سرزمین شام بازمی‌گردد. یزید بن ابی سفیان در دوران خلافت عمر بن خطاب به امارت دمشق منصوب گردید. پس از مرگ یزید، معاویه به امارت تمام شام دست‌یافت و در دوره خلافت عثمان بر قدرتش افزوده شد. وی موفق به تشکیل سپاه منظم و نیروی دریایی گردید و ازاین‌پس به فتح شهرهای روم شرقی در آسیای صغیر و جزایر آن دولت پرداخت. معاویه در سال 41 ق موفق گردید خلافت اموی را تأسیس نماید. ازاین‌پس وی جنگ‌های فصلی منظمی را علیه رومی‌ها به راه انداخت و شهرهای مرزی را تقویت نمود. هدف وی تسخیر قسطنطنیه و نابودی حکومت روم شرقی بود. سیاست‌های وی توسط خلفای دیگر اموی ازجمله سلیمان بن عبدالملک به‌طورجدی ادامه پیدا کرد. سه بار محاصره قسطنطنیه نشان از عزم امویان در نابودی روم شرقی بود. امویان جنگ‌های خود علیه روم شرقی را جهاد تلقی می‌کردند و بیشتر منابع اسلامی بر جهاد بودن آن‌ها تأکیددارند. امویان نتوانستند به هدف خود که فتح قسطنطنیه بود دست یابند و از دلایل آن می‌توان به دوری راه و استحکام آن شهر اشاره کرد.

نوشتن دیدگاه