چکیده:

شعر و شاعری در میان شیعیان و شیفتگان اهل‌بیت (ع)، از جایگاه والایی برخوردار است، بی‌شک عاطفه و احساس پاک و خالص شاعر نسبت به اهل‌بیت (ع)، انگیزه اصلی سرودن بسیاری از این اشعار بوده است. شعر متعهد شیعی، از زمان پیدایش خود یعنی صدر اسلام تا به امروز، نقش مهمی در بیان احساسات نسبت به عقاید شیعی شاعران، ایفا نموده است. با توجه به جایگاه رفیع اهل‌بیت (ع)، شعر شیعی باید همچون آینه‌ای، نشان‌دهنده فضیلت‌ها و تابندگی‌های خاندان پیامبر (ص) باشد. در عصر کنونی با توجه به مسائلی چون تبلیغات گسترده و نفرت انسان‌های پاک‌نهاد از ظلم و ستم و نیز تحقیقات جویندگان حقیقت، این نوع شعر به‌سرعت در حال انتشار است. در این میان معروف عبدالمجید، شاعر مصری ازجمله افرادی است که پس از قبول مکتب تشیع، به سرودن اشعاری در این زمینه روی آورده که سرشار از احساسات پاک، عواطفی زیبا و معانی عمیق است؛ بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، بر آن شدیم تا اشعار عبدالمجید را به‌خصوص در دیوان «بلون الغار- بلون الغدیر» که بیشتر در مورد اظهار ارادت به پیامبر (ص) و ائمه (ع) به‌ویژه عشق به امام حسین (ع)، ماجرای غدیر، واقعه عاشورا و... است به روش کتابخانه‌ای مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم. وی در اشعار خود، با زبانی ساده و صریح، عشق و علاقه خویش را به خاندان عصمت و طهارت نشان داده و راه پیامبر (ص) و اهل‌بیت (ع) را راه سعادت و پیروزی دانسته و از حاکمان نالایق عصر خویش و حکومت‌های باطلشان، شکوه می‌کند.

نوشتن دیدگاه