چکیده:

 اشراف بنی‌امیه با ثقفیان طائف در راستای اهداف بازرگانی هم‌پیمان شده بودند. اهداف پیامبر اسلام (ص) به سود همگان و به زیان اشرافیت قریش و ثقفیان بود. قریش و ثقیف برای حفظ امتیازات بازرگانی خود با مسلمانان رو در رو شدند. ناتوانی اشراف یاد شده در برابر پیامبر (ص) به اسلام آوردن ظاهری آنان انجامید. آنان همواره در پی فرصت برای تجدید پیمان‌های پیشین بودند. خلافت عثمان _ در کوتاه‌مدت _ و صلح امام حسن (ع) فرصت یاد شده را فراهم ساخت. از آنجا که عراق از موقعیت کشاورزی _ بازرگانی خوبی برخوردار بود و ثقفیان در این باره تجربه داشتند، در شرایط دگرگون شده نوین، عراق به ثقفیان واگذار شد. پیوند نزدیک میان مروانیان، سفیانیان و ثفقیان، گونه‌ای هم‌پیمانی هدف‌دار بوده است. یکپارچگی ثقفیان و امویان در دوران اموی می‌تواند به‌منزله تجدید پیمان‌های پیش از اسلام آنان به شمار آید.

کلیدواژه‌ها:قبیله، عشیره، حلف، احلاف، بازرگانی، ثقیف، اموی، اسلام.

نوشتن دیدگاه