چکیده:

 معناشناسی یکی از گسترده‌ترین شاخصه‌های زبان‌شناسی جدید معاصر است که به تحقیق و مطالعه تحلیلی درباره کلمات کلیدی زبان می‌پردازد و به‌عنوان یکی از روش‌های نوین تحقیق و پژوهش در حوزه حدیث (دانش جرح و تعدیل) قابل توجه است. پژوهش حاضر با نگاهی معنا شناسانه و رویکردی حدیث پژوهانه، با بهره‌گیری از شیوه توصیفی _ تحلیلی، و روش کتابخانه‌ای و اسنادی، به بررسی مبانی و راهکارهای علم معناشناسی در حوزه حدیث پرداخته، از رهگذر تتبع در روایات رجال کشی، شاهراه اصلی تحقق بخشی جایگاه و مرتبه الفاظ جرح و تعدیل منقول از ائمه (ع) را به بحث و گفتگو می‌گذارد. این ارزیابی در حوزه‌های لغت، سیاق، تضاد و ترادف، بافت و ساختار و بر اساس مبانی مستخرج از دانش معناشناسی، به‌صورت پژوهش واژگانی معنا (بُعد زبانی) و پژوهش توصیفی واژگان (بُعد غیرزبانی)، مورد واکاوی علمی قرار می‌گیرد تا بدین‌وسیله جایگاه و مرتبه علمی الفاظ جرح و تعدیل منقول از ائمه (ع) ارزیابی و ساماندهی شود.

کلیدواژه‌ها:رجال کشی، دلالت الفاظ، جرح و تعدیل، علم معناشناسی، کلام امامان (ع) فضا شناسی دوران ائمه (ع).

 فصول پایان‌نامه:

این تحقیق در سه فصل ارائه شده است:
فصل اول: «کلیات»
فصل دوم: «بررسی الفاظ تعدیل در پرتو کلام امامان (ع) در رجال کشی»
* بررسی حدود دلالی اصطلاح «ثقه» در رجال کشی
* بررسی حدود دلالی اصطلاح «اصدق من فلان _ صدوق» در رجال کشی
* بررسی حدود دلالی اصطلاح «کان مامونا علی حدیث» در رجال کشی
* بررسی حدود دلالی اصطلاح «افضل» در رجال کشی
* بررسی حدود دلالی اصطلاح «کان من خصیص شیعتی» در رجال کشی
* بررسی حدود دلالی اصطلاح «کان مستقیما» در رجال کشی
* بررسی حدود دلالی اصطلاح «محدث» در رجال کشی
فصل سوم: «بررسی الفاظ جرح در پرتو کلام امامان (ع) در رجال کشی»
* بررسی حدود دلالی اصطلاح «لیس بشیء» در رجال کشی
* بررسی حدود دلالی اصطلاح «کذاب» در رجال کشی
* بررسی حدود دلالی اصطلاح «ملعون» در رجال کشی
نتایج و دستاوردها.

نوشتن دیدگاه