چکیده:
مسأله این نوشتهی بنیادی، آن است که اهلبیت (ع) علاوه بر ساحت طبیعی و نفسانی دارای ساحتهای غیبی دیگر و وجه ربّی بیواسطه هستند که در مقام فنای ذاتی قرار دارد و همین امر برتری آنان را سبب گردیده است. وجه خلقی آنان نیز فرو کاسته شدهی ساحت ربّی آنان است که در نهایت اعتدال و استوا بوده و از این جهت اشرف پدیدهها میباشند. جامعیت بحث، پرهیز از افراط و تفریط در تفسیر فضیلتهای اهلبیت (ع)، گشودن برخی از پیچیدگیهای نظری پذیرش ساحتهای غیبی اهلبیت (ع) و تبیین چارچوب شناختی انقلاب اسلامی ایران که انقلاب نظریهی انسان کامل است و نظاممندسازی معناشناسی متون معارف از ویژگیهای این رساله است. فصل اول به بررسی پیشفرضهای اعتقادی در حوزهی ساحت غیبی اهلبیت (ع) میپردازد و از آن رو ضرورت دارد که معرفت دینی نیازمند تحلیل روشمند متون معارف است. فصل دوم عهدهدار بحث از غیبت خلقت نوری است که خود شامل غیب ظلّی، غیب منبسط، غیب روحی، غیب شبحی و غیب طبیعی میباشد. فصل سوم تحلیل غیب نورانیت شامل غیب ولایت اعم از ولایت محبت، شفاعت، کرامت، امامت و مرجعیت دینی و سیاسی، عصمت و تحلیل عقلی صلوات و زیارت و بررسی غیب دانش، معراج، ظهور، رجعت و معاد را ارائه میدهد.
کلیدواژهها:ساحت غیبی، اهلبیت (ع)، عرفان، فلسفه.
فصول پایاننامه:
این تحقیق در سه فصل نگارش شده است:
فصل اول: «درآمدی بر معناشناسی متون معارف»
* شیوه معرفت به ساحت غیبی اهلبیت (ع)
فصل دوم: «غیب خلقت نوری»
* غیب خلقت نوری
* غیب ظلی
* غیب منبسط
* غیب روحی
* غیبی شبحی
فصل سوم: «غیب نورانیت»
* غیب ولایت
معناشناسی الاهیت ولایت نبوت و خلافت
ختم ولایت
ولایت محبت
ولایت شفاعت
ولایت کرامت
ولایت امامت
ولایت عصمت
* غیب دانش
مساوقت هستی و دانش
چهار گونگی گنجوران دانش الاهی
ساحت غیب دانش اهلبیت (ع)
* غیب معراج
ساحتهای غیب معراج
روحانی، یا جسمانی روحانی بودن معراج
* غیب غیبت و ظهور
* غیب رجعت
نظریه متکلمان
دیدگاه فلسفیان
* غیب معاد
دیدگاه عرفان
خطبه البیان.