چکیده:
پرسشگری و پاسخ‌دهی از منظر عقل و دین دارای اهمیت ویژه و انکارناپذیری است؛ آیات و احادیث همگی را به پرسشگری دعوت می‌کنند زیرا با پرسش، علم و ایمان رشد و رونق می‌یابد. دانشمندان اسلامی به‌نوبه‌ی خود در پاسخ‌دهی به سؤالات و شبهات کوشش‌های فراوانی کرده و تألیفات گران‌بهایی از خود به یادگار گذاشته‌اند؛ اما در غالب کتبی که در مورد پرسش و پاسخ نگاشته شده، به جمع‌آوری سؤالات پرداخته شده و به موضوع روش پاسخ‌دهی کمتر اشاره شده است. در حالی که مسأله ای که از پرسش و پاسخ اهمیت بیشتری دارد «اهمیت روش‌شناسی پاسخ‌دهی» می‌باشد که به نظر نگارنده به آن توجه مناسبی نشده است. اگر به دنبال ارائه‌ی پاسخ صحیح، مناسب و قانع‌کننده و ... هستیم، باید روش پاسخ‌دهی، تکنیک‌ها و اصول آن را بدانیم.
در این پایان‌نامه، پس از طرح کلیاتی در باب پرسش و پاسخ و پرداختن به اهمیت پرسش گری از دیدگاه ائمه (ع)، به چگونگی برخورد با پرسشگر از منظر ائمه (ع) می‌پردازیم، چراکه رعایت این اصل به نهادینه شدن فرهنگ پرسش گری می‌انجامد؛ و در پایان هم اصول و روش‌های پاسخگویی به سؤالات را در سیره‌ی آن بزرگواران بررسی می‌کنیم.
کلیدواژه‌ها:ائمه (ع)، پرسش، پرسشگر، پاسخگو.
فصول پایان‌نامه:
این تحقیق مشتمل بر چهار فصل است:
فصل اول: «کلیات»
* نقش پرسش در تمدن بشری
* جایگاه پرستش در اسلام
فصل دوم: «تبیین اهمیت پرسشگری از دیدگاه ائمه (ع)»
* ترویج فرهنگ پرسشگری
* علل اهمیت پرسش
فصل سوم: «آداب پاسخگویی در سیره ائمه (ع)»
* مفهوم ادب
* تکریم و احترام پرسشگر
* ایجاد رابطم صمیمی و عاطفی
* تشویق پرسشگر
* امنیت بخشی به پرسشگر
فصل چهارم: «ویژگی‌های پاسخگویی در سیره‌ی ائمه (ع)»
* اخلاص
* ایجاد پرسش
* رعایت مقتضای حال
* اسلوب حکیم
* ارائه مثال
* ارائه مستند و دلیل پاسخ‌ها
* دسته‌بندی کردن پاسخ
* توصیه‌های ائمه برای پاسخگویی بهتر.
