چکیده:

 محبت یک اصل بدیهی و قابل پذیرش در عالم خلقت می‌باشد. اصل محبت در تمامی ذرات عالم امکان، سریان دارد و محبت به کامل‌ترین انسان‌های الهی و جانشینان شایسته پروردگار، بهترین و ثمربخش‌ترین نوع محبت است. چون عین محبت ذات اقدس الهی است. (من احبکم فقد احب الله) و نیروی محرکه دین پذیری و تبعت از اوامر الهی می‌باشد. از این‌رو محبت ائمه معصومین (ع) یکی از ضروریات دین اسلام و شرط فلاح و رستگاری و پذیرش اعمال در آموزه های دینی به شمار آمده است. این تحقیق با تعریف واژه محبت، بیان ریشه، هدف و اهمیت آن و ارتباط دادن آن با محبت ائمه معصومین (ع) و ارائه دلایل عقلی، قرآنی و روایی، آن را یک موضوع اساسی و مهم در شرع مقدس به اثبات رسانیده است و به بررسی حب و بغض در ابعاد عقیدتی، عبادی، سیاسی و حکمرانی، اخلاقی، اجتماعی، دنیایی و آخرتی در گستره حیات آدمی پرداخته است؛ و شاخص‌ها و معیارهای دوستی با ائمه و دوستانشان (تولی) و دشمنی با دشمنان ائمه (ع) (تبری) مطرح کرده است. از جمله این معیارها: ایمان داشتن به صاحبان ولایت، احیای امر ولایت و احترام به ساحت اولیاء و ... می‌باشد؛ و از آنجاکه هر چه محبت و دلباختگی و ارتباط قلبی بین افراد و رهبران سیاسی و دینی اجتماع بیشتر باشد: تبعیت، همرنگی و همدلی بیشتری را به همراه خواهد داشت لذا پیشنهادهایی در زمینه گسترش تولی و تبری در جامعه جهت گرایش بیشتر مردم به رهبران «ائمه معصومین (ع)» ارائه شده است. از جمله این پیشنهادها معرفت‌شناسی ائمه، معرفی اسوه‌ها و الگوها، تربیت دینی فرزندان و... می‌باشد. با توجه به اینکه علاقه به اولیای الهی قویی‌ترین عامل تلاش و انگیزه ساز در آدمی می‌باشد و وی را به پذیرش خطرات و سختی‌های مسیر دین‌داری تشویق و تحریض می‌کند، لذا آثار و فواید محبت به معصومین (ع) در دنیا و آخرت در چند مبحث (درک علوم الهی، محبوب حق شدن، شوق عبادت و بندگی و ...) آمده است؛ که قطعاً مباحث این تحقیق در زمینه گسترش تولی و تبری در بعد فردی و اجتماعی، تأثیرگذار خواهد بود. همچنین به بیان ارادتمندی و اظهار عشق و علاقه علمای اخلاقی (شخصیت‌های برجسته اجتماعی) به ساحت مقدس ائمه (ع) در قالب شعر، نظرات و دیدگاه‌ها پرداخته است؛ که این اظهارات سبب الگو گیری اقشار مختلف جامعه و تأیید اهمیت اصل تولی و تبری می‌باشد.

نوشتن دیدگاه