چکیده:
مسأله بیان فضایل اهلبیت (ع) از صدر اسلام تاکنون، فراز و نشیبهای مختلفی را پشت سر گذارده و با دو جریان متفاوت از جهت نشر و کتمان، مواجه بوده است و این تحقیق به بررسی ابعاد مختلف این موضوع تا دوره زوال مروانیان پرداخته است. مهمترین معرف فضایل اهلبیت (ع)، قرآن کریم است که ویژگیهایی مانند عصمت و حاملان علم کتاب را برای ایشان بیان کرده و بهصورت مکرر از ایشان تجلیل نموده و بشارتهای متعددی برای آنان بیان میکند. همچنین قرآن کریم دستورِ اطاعت از اهلبیت را صادر کرده و از مخالفت با آنان بر حذر داشته است. اساساً مواردی مانند ولادت در کعبه، تربیت در دامان وحی و جزء خاندان پیامبر بودن، نشان از تقدیر الهی بسیاری از فضایل برای اهلبیت است. گفتار و رفتار نبوی نیز حاکی از اهتمام پیامبر در نشر فضایل اهلبیت (ع) میباشد؛ ایشان با بیان مکرر فضایل، توصیه به محبت، نهی از مخالفت، دستور به اطاعت و همچنین تصریح به رهبری در مواضع متعدد و از سوی دیگر با احترام ویژه به اهلبیت، ایجاد عقد برادری و تزویج فاطمه به امام علی، در گفتار و رفتار، تلاش گستردهای در نشر فضایل اهلبیت (ع) داشته است؛ اما در مقابل، جریان دیگری در جهت کتمان فضایل اهلبیت حرکت نموده است. نشانههای آغاز چنین حرکتی از همان ابتدا در قرآن، کلام نبوی و تاریخ کاملاً مورد اشاره قرار گرفته است. در بیان عوامل زمینهساز این جریان میتوان به کینه از رسول خدا، حسادت، ناآگاهی و دنیاطلبی برخی از مسلمانان اشاره کرد. این افراد با اقدامات سیاسی، نظامی، فرهنگی و اقتصادی، در تمام دوران بعد از وفات رسول خدا و حکومت امویان و مروانیان، علاوه بر فشار بر اهلبیت (ع)، تلاشهای فراوانی نیز در جهت کتمان فضایل ایشان انجام دادهاند که آثار ناگواری هم به دنبال داشته است.
معرفی کتاب:
«از این پایاننامه کتابی با عنوان «نشر و کتمان فضایل اهلبیت (ع): از صدر اسلام تا زوال مروانیان» به رشته تحریر در آمده است».