چکیده:
بررسي و تبيين مباني و روش‌هاي فهم قرآن از ديدگاه اهل‌بيت (ع) است. نگارنده كه جريان فهم قرآن را پس از رحلت پيامبر اكرم (ص) و بركناري اهل‌بيت (ع) از صحنه سياسي و اجتماعي دچار انحراف مي‌داند و آن را گرفتار تفريط به‌صورت ظاهرگرايي و تجسيم و افراط به‌صورت تأويل‌‌گرايي بي‌ضابطه مي‌بيند، سعي نموده ديدگاه تفسیری اهل‌بيت (ع) را براي دستيابي به مباني فهم قرآن واكاوي نمايد. وي پس از تعريف مفاهيم مرتبط با موضوع، به بيان ويژگي‌هاي قرآن و ضرورت فهم آن، نيازمندي قرآن به تفسير و مقام و موقعيت علمي اهل‌بيت (ع) پرداخته است. در فصل دوم حجيت سنت اهل‌بيت (ع) را مورد مطالعه قرار داده و دلايل قرآنی و روایی و آثار و نتايج سنت اهل‌بيت را بیان و حجيت خبر واحد و ارزش آن در تفسير قرآن را اثبات کرده است. فصل سوم به طرح مباني فهم قرآن از ديدگاه اهل‌بيت اختصاص یافته و وحياني بودن الفاظ، قابل فهم بودن، حجيت ظواهر، نزول قرآن به قرائت واحد، حجيت عقل در فهم آن، داراي بطن‌هاي مختلف بودن، داراي زباني جامع و الهي بودن، انساني بودن، جامعيت، جهاني و جاودانه بودن، حكيمانه بودن، داراي آيات محكم و متشابه بودن و تحريف ناپذیر بودن قرآن توضیح داده شده است. در فصل پاياني روش‌هاي فهم قرآن از نگاه اهل‌بيت ارائه گردیده است. روش قرآن به قرآن، روش قرآن به سنت، روش عقلي، روش ادبي، روش استفاده از تمثيل و تشبيه، روش علمي، روش تطبيقي، روش تأويلي و روش تاريخي از روش‌هاي تفسيري اهل‌بيت معرفی و براي هر كدام نمونه‌هايي آورده شده است.
