چکیده:

 با توجه به فرصت مناسب و شرایط اجتماعی و سیاسی پیش آمده در دوران امامین صادقین (ع)، این دو بزرگوار بیش از دیگر پیشوایان معصوم: در تفسیر آیات الهی و تشریح حقایق معنوی قرآن کریم و همچنین پرورش شاگردان، زمینه فعالیت و نشر دانش را داشته‌اند؛ و با بررسى تاریخ تفسیر، اهتمام دانشمندان اسلامى به قرآن کریم و خلأهاى سیر تدوین تفاسیر روشن مى‏شود؛ که در آن عصر مفسران نامی بزرگی در صحنه تفسیر درخشیدند که آثار گران‌بهای آنان در طول تاریخ برای مفسران به‌عنوان منابع اصیل تفسیری چه در زمینه نقل و چه در باب اجتهاد شناخته شده است، چنانکه ملاحظه می‌شود برخی از این تفاسیر در دست است و به چاپ رسیده یا به گونه پراکنده در متون معتبر تفسیری مانند تفسیر تبیان، طبری، طبرسی و ابن کثیر و جز آن، باقی‌مانده است و تعدادی از آن تفاسیر در طی قرون و سال‌های متمادی از بین رفته است؛ و آنچه از این تفاسیر که در دسترس می‌باشد، نیاز به بازنگری دارد. به‌عنوان نمونه تفاسیری که منسوب به امام باقر (ع) و امام صادق (ع) هستند همه‌ی روایات تفسیری آن‌ها مورد وثوق نیستند؛ و برای تفسیر و تبیین آیات الهی نیاز به‌دقت دارند. در این راستا، به بیان مختصری از اوضاع و شرایط آن دوران می‌پردازیم؛ و در آخر ضمن بررسی تفسیرهای منسوب به امامین صادقین (ع)، به معرفی مفسران آن عصر به ترتیب زمانی نگاشته‌ایم.

نوشتن دیدگاه